Rajko Petrović: Osvrt na izbore u BiH

Kakve rezultate su ostvarile srpske, hrvatske i bošnjačke političke opcije? Ko su pobednici, a ko gubitnici lokalnih izbora, i da li su se dogodile očekivane promene?

Lokalni izbori u Bosni i Hercegovini, održani 15. novembra 2020. godine, opravdali su očekivanja dobrog dela tamošnje, ali i regionalne javnosti – očekivanja da će se desiti kako kratkoročno, tako i dugoročno važne promene na tamošnjoj političkoj sceni. Za multietničke i duboko podeljene zemlje, poput Bosne i Hercegovine, lokalni izbori nisu samo borba između toga koji kandidat će asfaltirati više ulica, privući više investitora ili zaposliti više ljudi. Oni su i odmeravanje političkih snaga i različitih koncepata kako unutar konstitutivnih naroda, tako i između njih.

Neki statističari idu toliko daleko da tvrde kako su izbori u Bosni i Hercegovini, a posebno oni lokalni, merodavniji izvor podataka o broju i nacionalnoj strukturi stanovnika negoli sam zvanični popis stanovništva. U svakom slučaju, oni su bili važna uvertira pred opšte izbore koji će se održati 2022. godine, a koji će po mišljenju struke biti jedni od najbitnijih u kratkoj istoriji te zemlje.

tnička karta BiH na osnovu rezultata izbora (Ilustracija: Rajko Petrović)
Etnička karta BiH na osnovu rezultata izbora (Ilustracija: Rajko Petrović)

Najveći pobednik izbora u Republici Srpskoj je, kao i već godinama unazad, Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) Milorada Dodika. Veliki udarac za ovu partiju svakako predstavlja gubitak mesta gradonačelnika Banjaluke, ali i neuspeli, unapred dogovoreni plan sa bivšim kandidatom Srpske demokratske stranke (SDS) Mićom Mićićem o dobijanju mesta gradonačelnika Bijeljine. Dakle, u dva najveća grada Srpske SNSD nije osvojio mesta gradonačelnika, što mnogi doživljavaju kao katastrofalan poraz.

Međutim, ukoliko pogledamo skupštinske sastave u datim gradovima, videćemo da će SNSD sa svojim partnerima imati stabilnu većinu, što je bitnije negoli imati prvog čoveka grada. SNSD je osvojio čak 36 opština i gradova, i to širom Republike Srpske – od Trebinja, preko Foče, Pala, Istočnog Sarajeva i Zvornika, sve do Doboja, Gradiške i Prijedora. Posebno su važne dugo čekane pobede u Prijedoru i Doboju, kao velikim gradovima i centrima regija. Zahvaljujući tome, a i velikom neuspehu Stranke demokratske akcije (SDA), SNSD se profilisao kao najsnažnija politička partija u Bosni i Hercegovini. Ona je i jedina partija koja je ostvarila pobede u oba entiteta, jer je osvojila i Glamoč, Drvar i Bosanski Petrovac u Federaciji Bosne i Hercegovine.

Draškova pobeda – po koju cenu?

Fenomen Draška Stanivukovića je u centru pažnje ovog izbornog procesa. Dvadesetsedmogodišnji član Partije demokratskog progresa (PDP) uspeo je da pobedi kandidata SNSD-a Igora Radojičića i postane gradonačelnik Banjaluke. Stanivuković je popularnost stekao tokom žustrih skupštinskih rasprava sa Dodikom i njegovim partijskim kolegama, ali i tokom višemesečnih demonstracija pod parolom „Pravda za Davida“. Nema sumnje da su Banjalučani izabrali Stanivukovića jer su razočarani ekonomskom i socijalnom politikom aktuelne vlasti, sumnjivim aferama koje se pripisuju pojedincima u njoj, a neki verovatno smatrajući da je jednostavno vreme da se nakon 22 godine vlast u Banjaluci promeni.

Ono što je važno istaći, a što često prolazi „ispod radara“ analitičarima prilika u BiH, jeste politika koju Stanivuković zagovara. Stanivuković pripada talasu novih mladih lidera, koji imaju određenu dozu harizme i energije, ali im nedostaje politička zrelost i svest o potrebi da se od dnevnopolitičkih prepucavanja sačuvaju vitalni nacionalni interesi. Politika Draška Stanivukovića je standardna priča o borbi protiv kriminala i korupcije, nepotizma i bahatosti vlasti i nema sumnje da bi takvu politiku morao podržati svaki građanin.

Novoizabrani gradonačelnik Banjaluke Draško Stanivuković tokom proslave izborne pobede na Trgu Krajine, Banjaluka, 15. novembar 2020. (Foto: Snimak ekrana/Jutjub)
Novoizabrani gradonačelnik Banjaluke Draško Stanivuković tokom proslave izborne pobede na Trgu Krajine, Banjaluka, 15. novembar 2020. (Foto: Snimak ekrana/Jutjub)

Pitanje je, međutim, po koju cenu i sa kojim sredstvima se to želi ostvariti. Ako su sredstvo sarajevski antisrpski mediji i antisrpski mediji u regionu uopšte, a eventualna cena razgradnja institucija Republike Srpske i preovladavanje građanističke mantre o miru, toleranciji i slozi među narodima u BiH (od kojih se bošnjački neskriveno zalaže za ukidanje Republike Srpske) nauštrb odbrane identiteta i integriteta Srba i Srpske, pitanje je da li se treba upuštati u takvu avanturu.

Draško Stanivuković, uprkos pokušajima svojih PR stručnjaka da to izokrenu u njegovu korist, jeste pozvao na izgradnju „Parka mira“ u Banjaluci, gde bi se napravio spomenik tri vojnika iz sukobljenih strana u ratu iza nas (za šta postoji video dokaz), a što bi bilo nedopustivo za grad koji je u više navrata stradao od tih istih, nama sukobljenih vojnika i njihovih predaka. Za razliku od gostovanja na beogradskim medijima, Stanivuković kao neretki gost u Sarajevu govori i da otcepljenje Republike Srpske nije realna opcija i da je na Drini granica, verovatno vodeći računa da ne uvredi sarajevsku čaršiju čiju podršku uživa. S obzirom da Stanivuković pretenduje na promene u celoj Republici Srpskoj, za šta verujem da ima potencijala, ostaje nada da će se njegova politika menjati iz građanističke u pravcu srpske nacionalne.

Srpska demokratska stranka je, u poređenju sa prethodnim izbornim ciklusom, ostvarila zadovoljavajuće rezultate. Odbranila je Bijeljinu, osvojila Derventu, Modriču i Brod, a zadržala neka tradicionalna uporišta u Istočnoj Republici Srpskoj i Hercegovini. Najveći udarac za SDS je gubitak Doboja, koji je bio jedna od njenih ključnih izbornih baza. Ipak, 18 osvojenih opština i gradova pokazuju da je SDS i dalje samo bleda senka partije koja je dominirala na političkoj sceni Srpske tokom 1990-ih i početkom 2000-ih. Deluje izvesno da se SDS pomirila sa ulogom tek jednog od partnera u „anti-SNSD“ koaliciji, i da svoju pravu šansu očekuje na izborima 2022. godine.

SDA kao najveći gubitnik

Najveći gubitnik ovih izbora je Stranka demokratske akcije. Partiji Bakira Izetbegovića, za koju mnogi već godinama tvrde da se pretvorila u pravo pravcato porodično preduzeće, desilo se ono čega se najviše plašila – izgubila je Sarajevo. Takozvana „četvorka“ (koalicija protiv SDA, sastavljena od njenih bivših funkcionera) osvojila je četiri od pet sarajevskih opština, a i tu jednu koju SDA drži osvojio je Semir Efendić, koji će u narednom periodu najverovatnije napustiti stranku usled neslaganja sa njenim rukovodstvom. Stranka je sa 31 opštinom i gradovima iz 2016. godine pala na 26, među kojima nema nijednog većeg grada. Tako, mimo Starog Grada (Sarajevo), SDA mora da se zadovolji gradovima poput Konjica, Živinica, Travnika i Sanskog Mosta.

Izetbegovićeva izjava da je zadovoljan osvajanjem Bosanskog Petrovca (u kome živi 7.000 stanovnika, od čega su skoro polovina Srbi) odaje njegovu nemoć da prihvati realnost, a realnost je da se u bošnjačkoj politici profilišu nove političke snage i politički lideri, poput Elmedina Konakovića i njegovog pokreta Narod i pravda. Brojne afere koje su potresale SDA (poput špijunske afere „Asim“ i kontroverzi oko fakultetske diplome bivšeg šefa obaveštajne službe Osmana Mehmedagića Osmice), nepotizam i familizam najgore vrste, ali i unutarstranački razdori doveli su SDA pred najteže ispite u svojoj tridesetogodišnjoj istoriji. Politička previranja unutar bošnjačkog korpusa svakako su važna kako za budući razvoj zemlje u celini, tako i za odnose zvaničnog Sarajeva i Banjaluke.

Predsednik SDA Bakir Izetbegović tokom prvog obraćanja medijima nakon dobijenih rezultata lokalnih izbora, Sarajevo, 15. novembar 2020. (Foto: Snimak ekrana/Jutjub)
Predsednik SDA Bakir Izetbegović tokom prvog obraćanja medijima nakon objavljivanja rezultata lokalnih izbora, Sarajevo, 15. novembar 2020. (Foto: Snimak ekrana/Jutjub)

Izuzetnu vitalnost pokazala je Hrvatska demokratska zajednica Bosne i Hercegovine (HDZ BiH) Dragana Čovića. Ostvarila je tradicionalno ubedljivu pobedu u nizu zapadno- hercegovačkih opština, te poboljšala svoju poziciju u Srednjoj Bosni. Tu ne samo da je zadržala Kiseljak, Kreševo i Vitez, nego je i „preotela“ Novi Travnik od SDA, što je i više nego zadovoljavajuća kompenzacija za gubitak Tomislavgrada.

Osvojivši 20 opština u kojima su Hrvati većina, HDZ BiH je potvrdila da je legitimni predstavnik Hrvata u BiH i pokazala da je ostala neokrznuta od perfidnog pokušaja Željka Komšića (uz podršku bošnjačke političke elite) da se nametne kao lider ovog konstitutivnog naroda, pritom ponovo obesmislivši njegov izbor za člana Predsedništva BiH iz redova hrvatskog naroda. Nema sumnje da će Dragan Čović i dalje ostati istinski lider Hrvata u BiH i da će bez njega i u buduće biti teško praviti značajnije reformske korake na nivou cele države.

Ohrabrujući rezultat u Brčkom

Posebno su važni i zanimljivi rezultati u Brčko Distriktu, koji se još uvek sa nestrpljenjem očekuju. Na osnovu 70 odsto prebrojanih glasova, srpske partije zbirno imaju 45 odsto glasova, ali je SDA pojedinačno ubedljivo najsnažnija politička partija. Sistem vlasti u Brčkom je takav da dolazi do podele funkcija po nacionalnom ključu, ali je i te kako važno kako su partije pozicionirane u njegovoj skupštini. Projekcije govore u prilog tome da su srpske partije odnele većinsku pobedu u samom gradu, kao i u mestima u pravcu jugoistok i severozapad u odnosu na sam grad, a koja su deo „koridora“ koji spaja dva velika dela Republike Srpske.

Lokalni izbori u Mostaru biće održani mesec dana kasnije, i to prvi put posle 12 godina pauze. Srpske partije nastupiće na njima u koaliciji pod nazivom „Ostajte ovdje – zajedno za naš Mostar“, a velika borba za vlast vodiće se između HDZ BiH i SDA, s tim što se prvoj daje blaga prednost.

U svakom slučaju, Brčko i Mostar su simboli podeljenosti BiH i strateški važni gradovi za njene narode.

Za kraj, kao što smo već napomenuli, rezultati izbora u BiH jedan su od najboljih parametara za etničku kartu ove zemlje, uprkos glasanju poštom i izbornim malverzacijama. Srbi su, sudeći po njima, relativna (ređe) i apsolutna (češće) većina u svim opštinama i gradovima u Republici Srpskoj, kao i u tri opštine u FBiH – Glamoču, Drvaru i Bosanskom Grahovu. Hrvati su apsolutna većina u Zapadnoj Hercegovini, relativna većina u Mostaru (po izbornim anketama), a većina su i u četiri opštine u Srednjoj Bosni i u tri posavske enklave (Orašje, Domaljevac i Odžak).

Bošnjaci i dalje ostaju, uprkos agresivnoj unitarističkoj (kvazigrađanističkoj) politici i manipulacijama, sa ukupnim brojem stanovnika i bošnjačkim udelom na istom (realnim se čine procene da je broj Bošnjaka danas ispod 1,5 miliona) stešnjeni u dve celine – Zapadnoj Krajini i „trouglu Sarajevo-Zenica-Tuzla“.

Izvor: Standard.rs

Оставите одговор

Ваша адреса е-поште неће бити објављена. Неопходна поља су означена *

sr_RSSerbian