U vremenu kada čitava zemlja vodi rat sa globalnom pandemijom, u godini velikih društvenih, političkih, ali i svetskih previranja, poput don Kihota nadahnutog knjigama koje je pročitao, jedan mladi pisac takođe se upustio u bitku sa vetrenjačama internet doba, te krenuo u borbu za očuvanje lepote pisane reči, ali i svega onog što je sam stvarao svih ovih godina.
Rođen je u LJuboviji, odrastao u Bratuncu, školovao se u Srebrenici i Palama, gde je kroz studiranje boravio i na fakultetima u Rusiji, ali i proputovao više od desetak zemalja Istočne Evrope. Prva radna iskustva kao novinar, a zatim i predavač ruskog jezika stekao je u Sarajevu, dok ga je pojava aktuelnog virusa zatekla ove godine na južnim morima, tačnije ostrvu Malta, gde je u svojevremenoj izolaciji proveo tri meseca i tri dana, koja je pak iskoristio da sav svoj dosadašnji rad objedini, uredi, te objavi u svojih prvih pet knjiga o kojima ćemo saznati nešto više u narednim redovima.
ASinfo: Pošto nam je u većini slučajeva prvo pitanje to da autori kažu nešto više o sebi i svom radu, mislimo da je u ovom slučaju to nepotrebno, jer već iz ovog uvoda smo se upoznali sa Vašom, i više nego impresivnom biografijom, pa jedino što bi mogli da nam dodate na sve, odnosno da kažete na početku, jeste da li je bilo teško postići sve ovo?
Miladin: Kao prvo, na početku bih se prije svega ja zahvalio Vama na ovom, zaista divnom uvodu u kome ste, kako ste i sami rekli, više nego dovoljno upoznali čitaoce sa mojim radom. Jedino što bih možda dodao, odnosno kao odgovor na Vaše pitanje, jeste da nije teško boriti se za postizanje onoga za šta znate da možete, teško je samo nositi se sa predrasudama ograničene okoline i zatupljenih pojedinaca koji sumnjaju u to šta možete postići. Uz to, jedina poteškoća je bila i ta kada pojedinice pak razuvjerite, te iz straha za prestizanjem njihovog rada vam katkad čine opstrukcije, ali na svu sreću sve to prođe. Ili prođu opstrukcije ili prođu oni sami, a vi ostajete i trajete.
ASinfo: Pred čitalačku publiku naše izdavačke kuće naredne sedmice stižu novi tiraži starih, te prvi primerci vaših novih knjiga, njih ukupno pet. Za ovo vreme u kome živimo, to je i više nego ambiciozan poduhvat, prvenstveno odvojiti vreme za pisanje, a onda i objaviti čak pet knjiga, odnosno svojevremena sabrana dela. Pa da li nam možete reći nešto više o njima?
Miladin: Jeste, složio bih se sa vama da objaviti pet knjiga u ovom vremenu kada su one same, ali i kultura uopšte gotovo pa zanemarene, to i više nego smio poduhvat, ali bih isto i naglasio da su to zapravo novi tiraži i dopunjena izdanja onih koje sam već ranije objavio. Iz štampe izlaze novi tiraži moje prve knjige „Vjetrovi sudbine“, koja je štampana 2016. godine kao zbirka kratkih priča, pjesama i novela, dok će ovaj put to biti zbirka samo kratkih priča i novela sa dopunjenim djelima, lekturom i recenzijom.
Pjesme su izuzete i njih sam sve objedinio u knjigu „LJubav na papiru“, koja je takođe 2018. godine štampana, dok je ona sad u dopunjenom izdanju koje čini mojih prvih 100 pjesama. Uz njih dvije, tu će biti novi primjerci mog prvog romana „Tajna višegradske ćuprije“, takođe objavljenog prije dvije godine, dok po prvi put štampam novi roman i jednu dramu. Kao prvo, drama „Tri sestre Sarajeva“ je napisana 2017. godine i tada je objavljena i na internetu, dok će sada prvi put imati i svoje štampano izdanje. Uz nju, peta knjiga koja naredne sedmice izlazi iz štampe jeste moj novi roman „Princeza na zrnu praška“, koji je napisan ove godine, a koji je ujedno bio u kategoriji pohvaljenih romana na ovogodišnjem konkursu „Drinskih književnih susreta“, te samim tim dao povoda da bude štampan baš u Vašoj izdavačkoj kući ponovo.
ASinfo: Tako je, ono što smo možda zaboravili napomenuti u uvodu, odnosno uz Vašu biografiju, jeste da je ovaj novi roman osvojio jednu od nagrađenih kategorija našeg konkursa, ali i to da ste Vi za vaš književni rad i ranije osvajali brojne nagrade i priznanja. Pa da li biste tu mogli da izdvojite onu koju Vam najviše znači.
Miladin: Pa bilo je mnogo, i nagrada, i priznanja, i radova objavljivanih u brojnim zbornicima, književnim izdanjima i naučno – stručnim časopisima, ali svakako meni najznačajnija nagrada je bila ta kada sam „završio“ u domaćem zadatku jedne učenice kao njen „omiljeni pisac“.
ASinfo: Ono što je svakako zanimljivo jeste Vaša svestranost, ne samo na privatnom polju, već i na polju književnosti i stvaralaštva. Autor ste čak 100 pjesama, jedne drame, desetak kratkih priča i novela, dva romana… Jednom rečju, sa uspehom ste se okušali u svim žanrovima, a interesantno je poređenje da bi Vas mogli nazvati i prvim srpskim romanelistom, jer kao autor dela takozvane „hibridne književnosti“ koje je na granici između dva žanra, u ovom slučaju romana i novele, može se reći da ste i na putu novog književnog pravca.
Miladin: Možda tek sad ovo zvuči preambiciozno, ali da, to je takođe tačno na neki način. Na prvom mjestu kao neko ko poštuje svakog autora i njegova žanrovska opredjeljenja sa jedne strane, sa druge pak nikada se nisam držao nametnutih normi o „vrijednosti“ određenog djela, te ličnog ubrajanje u red „pisaca“ ili onih koji „stvaraju“.
Pomalo idomatska floskula da smo „previše mali da bi se dijelili“, ne treba samo da se odnosi na društvene i političke sfere koje su se nametnule kao primarne u našem vremenu, već i u književnosti. Nisam poklonik podjele autora na „pisce“ i „književnike“, jer svi oni na neki način imaju humanu misiju očuvanja ljepote pisane riječi, ali i očuvanja od zaborava svega onog što je njih inspirisalo i nadahnulo u vremenu u kome žive, kao prvo. Kao drugo, dok na jednoj strani podržavam da svako treba da piše i stvara bez podjela da li je pisac, književnik ili samo autor, na drugoj strani sam i za to da se očuva samo jedna podjela, a to je na književnost čije su temelje utkali brojni velikani naše literature, od Stankovića, preko Andrića pa do Ćosića, do književnosti koja je pak nastala na temeljima njihove, ali uz određene lične varijacije koje unose sami autori, a koje su u teoriji književnosti nazvane „hibridnim“.
Jeste da za nekog bestseler autora ovaj naziv zvuči malo i potcjenjivački, ali sam lično uvijek bio poklonik istog. Nikada se nisam smatrao za nekog ko se može porediti sa nekim od pomenutih velikana naše književnosti, ali nikada nisam dozvolio ni da moja djela porede kao bezvrijedna. Jednostavno, sem ove osnovne podjele, nama nove nisu potrebne, ali novi pravci zato jesu. Ako ne uspijemo, kao u ovom mom primjeru koji ste naveli, da recimo dostignemo kvalitete romana na kom primarno radimo, već se taj proces završi mješavinom dva ili više žanrova unutar jednog, to djelo ne treba smatrati bezvrijednim, već samo začetnikom možda novog pravca koji će se tek proširivati.
ASinfo: Nakon ovih Vaših reči, tek sada smo sigurno da zaista nemamo više ništa dodati, te da ste Vi autor o kome će se tek pričati, pa jedino da li imate još neku poruku za kraj?
Miladin: Pametan zapisuje, naivan pamti, a uspješan čuva „skrinšotove“!
Razgovor vodila
Nevena Milosavljević
Izvor: AS izdavastvo
Serbian